Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prosta, całkiem przyjemna opowieść drogi w dalekowschodnim anturażu - w sam raz na jedno luźne popołudnie. Na plus całkiem urocza główna bohaterka i masa nawiązań do japońskich zwyczajów i wierzeń.

Prosta, całkiem przyjemna opowieść drogi w dalekowschodnim anturażu - w sam raz na jedno luźne popołudnie. Na plus całkiem urocza główna bohaterka i masa nawiązań do japońskich zwyczajów i wierzeń.

Genialne zakończenie świetnej trylogii. Należy pochwalić ciekawą kreację świata mocno osadzonego w alegoriach do naszej rzeczywistości, dramatyczną, pełną bólu przemianę głównej bohaterki oraz jej towarzyszy. A przede wszystkim - fantastyczne ukazanie destrukcyjnego wpływu wojny na ludzką psychikę.
To była wspaniała przygoda.

Genialne zakończenie świetnej trylogii. Należy pochwalić ciekawą kreację świata mocno osadzonego w alegoriach do naszej rzeczywistości, dramatyczną, pełną bólu przemianę głównej bohaterki oraz jej towarzyszy. A przede wszystkim - fantastyczne ukazanie destrukcyjnego wpływu wojny na ludzką psychikę.
To była wspaniała przygoda.

Może nie tak dobra jak pierwsza część, ale wciąż to pozycja warta uwagi. Może mniej jest tutaj uwagi poświęconej głównej bohaterce, za to za wszelkie niuanse i alegorie geopolityczne, społeczne, religijne - chapeau bas dla autorki.
Bezzwłocznie sięgam po część trzecią.

Może nie tak dobra jak pierwsza część, ale wciąż to pozycja warta uwagi. Może mniej jest tutaj uwagi poświęconej głównej bohaterce, za to za wszelkie niuanse i alegorie geopolityczne, społeczne, religijne - chapeau bas dla autorki.
Bezzwłocznie sięgam po część trzecią.

Spodziewałem się zgrabnie opisanej przygody w stylu "od zera do bohatera" - dostałem niesamowitą, pełną szczegółów, a jednocześnie niezwykle wartką akcję wypełnioną naprawdę dobrymi wątkami. Czy to walka o wyrwanie się z zapadłej dziury, czy to wątki dotyczące szkoły (zapomnijcie o Hogwarcie!), czy to niezwykle realistyczne, pełne okrucieństwa opisy działań zbrojnych i nieludzkich tortur - zdecydowanie polecam. Sam bawiłem się świetnie odnajdując liczne odniesienia do rzeczywistych wydarzeń i postaci.

Spodziewałem się zgrabnie opisanej przygody w stylu "od zera do bohatera" - dostałem niesamowitą, pełną szczegółów, a jednocześnie niezwykle wartką akcję wypełnioną naprawdę dobrymi wątkami. Czy to walka o wyrwanie się z zapadłej dziury, czy to wątki dotyczące szkoły (zapomnijcie o Hogwarcie!), czy to niezwykle realistyczne, pełne okrucieństwa opisy działań zbrojnych i...

Brutalne morderstwa, grzeszne sekrety, międzywojenny Wrocław (i nie tylko), sekty, kasyna i tak ciekawy, jak i ohydny policjant Mock....
Czegóż chcieć więcej od dobrego kryminału? No, może jedynie nieco mniej chaosu i skrótów fabularnych w drugiej części powieści.
Ciut słabiej niż w "jedynce", niemniej po kolejne tomy serii sięgnę z pewnością.

Brutalne morderstwa, grzeszne sekrety, międzywojenny Wrocław (i nie tylko), sekty, kasyna i tak ciekawy, jak i ohydny policjant Mock....
Czegóż chcieć więcej od dobrego kryminału? No, może jedynie nieco mniej chaosu i skrótów fabularnych w drugiej części powieści.
Ciut słabiej niż w "jedynce", niemniej po kolejne tomy serii sięgnę z pewnością.

Ciekawy humor, naprawdę dobry pomysł na "nieudaną" Apokalipsę i...totalny chaos wylewający się z kart książki. Akcja goni akcję, co chwila natrafiamy na nowe miejsca i postacie w takim tempie, że chciałoby się zanucić Autorowi "nie pędź tak proszę, daj odpocząć".

Ciekawy humor, naprawdę dobry pomysł na "nieudaną" Apokalipsę i...totalny chaos wylewający się z kart książki. Akcja goni akcję, co chwila natrafiamy na nowe miejsca i postacie w takim tempie, że chciałoby się zanucić Autorowi "nie pędź tak proszę, daj odpocząć".

Majstersztyk.
Umierający świat, gęsta i lepka atmosfera, przerażająco odmalowane postacie ludzi, androidów, zwierząt. Nowe formy religii i quasi religii. A to wszystko w powieści, po przeczytaniu której chce się więcej i więcej, chce się zagłębić mocniej w ten świat, tak oszczędnie opisany przez Autora.
Idealne pole do rozważań filozoficznych i moralnych.

Majstersztyk.
Umierający świat, gęsta i lepka atmosfera, przerażająco odmalowane postacie ludzi, androidów, zwierząt. Nowe formy religii i quasi religii. A to wszystko w powieści, po przeczytaniu której chce się więcej i więcej, chce się zagłębić mocniej w ten świat, tak oszczędnie opisany przez Autora.
Idealne pole do rozważań filozoficznych i moralnych.

Wspaniała historia, w której przenikają się dwa, wydawałoby się, zupełnie obce sobie światy. Z jednej strony sztywna kultura samurajów, z drugiej - przybysze z Europy, a to wszystko w samym środku wielkiej gry, której stawką jest realna władza w Japonii.

Powieść ma słabsze momenty (zwłaszcza w drugiej połowie), prosiłoby się o jeszcze jeden rozdział w zakończeniu...ale i tak zdecydowanie warto dać się porwać tej historii.
Bo panu Toranadze się nie odmawia.

Wspaniała historia, w której przenikają się dwa, wydawałoby się, zupełnie obce sobie światy. Z jednej strony sztywna kultura samurajów, z drugiej - przybysze z Europy, a to wszystko w samym środku wielkiej gry, której stawką jest realna władza w Japonii.

Powieść ma słabsze momenty (zwłaszcza w drugiej połowie), prosiłoby się o jeszcze jeden rozdział w zakończeniu...ale i...

Zamysł ciekawy.
Niestety wszystko ginie zatopione w sosie nielogicznej, prowadzonej "byle jak, byle szybko" fabuły, okraszonej papierowymi bohaterami.
Nie tylko nie polecam, ale wręcz odradzam. Ocena wybitnie niska - tak samo jak wybitnie "na siłę" Autor napisał tę książ...wróć. Ten zbiór przypadkowych postaci i wątków.

Zamysł ciekawy.
Niestety wszystko ginie zatopione w sosie nielogicznej, prowadzonej "byle jak, byle szybko" fabuły, okraszonej papierowymi bohaterami.
Nie tylko nie polecam, ale wręcz odradzam. Ocena wybitnie niska - tak samo jak wybitnie "na siłę" Autor napisał tę książ...wróć. Ten zbiór przypadkowych postaci i wątków.

Warto dawać pisarzom drugą szansę - po kiepskich "Opowiadaniach bizarnych" tym razem Olga Tokarczuk zaskakuje mnie pozytywnie. Waga niuansu, otulenie słowem, małe-wielkie sprawy, codzienność i wieczność - wszystko to znajdziecie w "Grze na wielu bębenkach".

Warto dawać pisarzom drugą szansę - po kiepskich "Opowiadaniach bizarnych" tym razem Olga Tokarczuk zaskakuje mnie pozytywnie. Waga niuansu, otulenie słowem, małe-wielkie sprawy, codzienność i wieczność - wszystko to znajdziecie w "Grze na wielu bębenkach".

Bardzo nierówna książka. Z jednej strony - fascynujący świat przedstawiony, refleksje na temat tego, kim jesteśmy, kim być możemy, gdzie i kiedy technologia zatrze granice między życiem i śmiercią. Z drugiej - sporo nużących opisów, nijaki główny bohater, a sama intryga niestety nie wciąga.
Tylko dla pasjonatów konwencji cyberpunk.

Bardzo nierówna książka. Z jednej strony - fascynujący świat przedstawiony, refleksje na temat tego, kim jesteśmy, kim być możemy, gdzie i kiedy technologia zatrze granice między życiem i śmiercią. Z drugiej - sporo nużących opisów, nijaki główny bohater, a sama intryga niestety nie wciąga.
Tylko dla pasjonatów konwencji cyberpunk.

To nie tylko wiersze - to jakby pamiętnik z przeżywania/współprzeżywania pełnoskalowej wojny, którą rozpętali barbarzyńscy Rosjanie. Historia tragedii wielkich, o których będą pisali w podręcznikach, oraz tych jeszcze większych, a małych zarazem - prywatnych.
Warto.

To nie tylko wiersze - to jakby pamiętnik z przeżywania/współprzeżywania pełnoskalowej wojny, którą rozpętali barbarzyńscy Rosjanie. Historia tragedii wielkich, o których będą pisali w podręcznikach, oraz tych jeszcze większych, a małych zarazem - prywatnych.
Warto.

Dopiero po tej książce zrozumiałem to, jak bardzo Zachód nie rozumie Rosji. Jak bardzo stara się nadać jej znane sobie kolory, jak bardzo (mniej lub bardziej świadomie) wierzy w jej racjonalność.
Tiutczew miał rację pisząc:
"Umysłem Rosji nie zrozumiesz,
I zwykłą miarą jej nie zmierzysz:
Postać szczególną ona ma –
W Ruś można tylko wierzyć."

Po lekturze tej książki słowo "wiara" jest jednym z największych sarkazmów w dziejach...

Dopiero po tej książce zrozumiałem to, jak bardzo Zachód nie rozumie Rosji. Jak bardzo stara się nadać jej znane sobie kolory, jak bardzo (mniej lub bardziej świadomie) wierzy w jej racjonalność.
Tiutczew miał rację pisząc:
"Umysłem Rosji nie zrozumiesz,
I zwykłą miarą jej nie zmierzysz:
Postać szczególną ona ma –
W Ruś można tylko wierzyć."

Po lekturze tej książki słowo...

Sto losowo ułożonych stron, tysiące dróg prowadzących do poprawnego ich ułożenia...
Nawet jeśli nigdy nie uda mi się dojść do celu i rozwiązać tę łamigłówkę, to i tak zdecydowanie uważam, że warto jest przysiąść przy tej pozycji.
Szukanie tropów, nawiązań, analizowanie poszczególnych nawet słów - to coś, co zdecydowanie zadowoli tych, którzy wszędzie i we wszystkim chcą odnaleźć drugie dno.

Sto losowo ułożonych stron, tysiące dróg prowadzących do poprawnego ich ułożenia...
Nawet jeśli nigdy nie uda mi się dojść do celu i rozwiązać tę łamigłówkę, to i tak zdecydowanie uważam, że warto jest przysiąść przy tej pozycji.
Szukanie tropów, nawiązań, analizowanie poszczególnych nawet słów - to coś, co zdecydowanie zadowoli tych, którzy wszędzie i we wszystkim chcą...

Ostatnia i zdecydowanie najlepsza część całej sagi. Od samego początku poczucie zagrożenia jest wręcz namacalne, niebezpieczeństwa - realnie zagrażające bohaterom.
Finał nie rozczarował, choć patrząc na poprzednie tomy - byłem pełen obaw.
A najpiękniejszy był epilog - pełen ciepła, wzruszenia i powagi.

Ostatnia i zdecydowanie najlepsza część całej sagi. Od samego początku poczucie zagrożenia jest wręcz namacalne, niebezpieczeństwa - realnie zagrażające bohaterom.
Finał nie rozczarował, choć patrząc na poprzednie tomy - byłem pełen obaw.
A najpiękniejszy był epilog - pełen ciepła, wzruszenia i powagi.

Ze wszystkich części przygód Harry'ego Pottera tę oceniam najniżej. Odczuwa się aż nadto zmęczenie autorki światem Hogwartu - kolejne opisy szkolnej codzienności to niemalże "kopiuj-wklej" z poprzednich epizodów, nastoletnie romanse są płaskie i w tym przypadku służą nie tyle podkreśleniu tego, że bohaterowie dorastają, ile zapełnieniu stron powieści.
Rozczarowują mnie także retrospekcje dotyczące jednej z kluczowych postaci.
Na plus - finał. I w zasadzie tylko on.

Ze wszystkich części przygód Harry'ego Pottera tę oceniam najniżej. Odczuwa się aż nadto zmęczenie autorki światem Hogwartu - kolejne opisy szkolnej codzienności to niemalże "kopiuj-wklej" z poprzednich epizodów, nastoletnie romanse są płaskie i w tym przypadku służą nie tyle podkreśleniu tego, że bohaterowie dorastają, ile zapełnieniu stron powieści.
Rozczarowują mnie...